Nimfomania, znana także jako hiperseksualność, hiperlibidemia, uzależnienie od seksu czy erotomania, to zaburzenie seksualne. W przypadku mężczyzn nazywa się to satyriasis. Osoba dotknięta tym problemem doświadcza ciągłego pożądania seksualnego, które prowadzi do ryzykownych zachowań oraz problemów na tle psychicznym i rodzinnych. Przeanalizujmy przyczyny nimfomanii, jej objawy i metody leczenia.
Zaburzenie to zaklasyfikowane jest jako psychiczne i zaliczane do grupy uzależnień. Odnotowane jest w Klasyfikacji Chorób Psychicznych ICD-10 pod kodem F52.7, co oznacza „nadmierny popęd seksualny”. Zwróćmy uwagę, że choć w odniesieniu do płci osoby cierpiącej na to zaburzenie stosowane są różne terminy (nimfomanka dla kobiet, satyr dla mężczyzn), sama natura problemu nie zmienia się.
Nimfomania jest sytuacją, gdzie pragnienie ukojenia napięcia seksualnego (poprzez stosunek seksualny lub masturbację) zaczyna dominować nad wszystkimi innymi potrzebami jednostki. Niewątpliwie wpływa to negatywnie na różne aspekty życia osoby uzależnionej, w tym na jej karierę zawodową, rodzinne relacje i samoocenę.
Wskazane jest zauważyć, że mechanizmy prowadzące do powstania tego uzależnienia są podobne do tych obserwowanych w przypadku innych nałogów. Seks przyczynia się do wzrostu poziomu endorfin – tak zwanych hormonów szczęścia, co stymuluje układ nagrody w mózgu. W rezultacie poprawia się samopoczucie osoby i rośnie jej poziom zadowolenia. Niemniej jednak, poziom endorfin szybko spada, co prowadzi nimfomankę czy satyra do poszukiwania kolejnego źródła przyjemności.