Aby zdiagnozować depresję, musi występować co najmniej dwa kluczowe objawy tego zaburzenia: obniżenie nastroju – trwałe poczucie smutku i przygnębienia niekoniecznie związane z negatywnymi wydarzeniami oraz niemożność cieszenia się życiem i utrata zainteresowań. Dodatkowo, te symptomy muszą utrzymywać się przez okres minimum 2 tygodni. Inne częste objawy depresji to osłabienie koncentracji i uwagi, niska samoocena i poczucie winy, pesymistyczne myśli o przyszłości, myśli samobójcze, zaburzenia snu oraz zmniejszony apetyt.
Nerwice natomiast charakteryzują się dużą różnorodnością objawów, z których najważniejszym jest lęk. Zwykle te symptomy związane są z występowaniem stresujących sytuacji lub wydarzeń nieprzyjemnych dla pacjenta. Na tle nerwic mogą również pojawiać się objawy depresji takie jak obniżenie nastroju czy anhedonia. W takim przypadku lekarz może postawić diagnozę: zaburzenie depresyjno-lękowe. Jednak podstawową chorobą jest wtedy nerwica a nie depresja.
Podstawowym elementem leczenia depresji jest terapia farmakologiczna. Lekarz psychiatra dobiera odpowiedni lek przeciwdepresyjny, biorąc pod uwagę nasilenie objawów, wiek pacjenta i inne schorzenia. Terapia ma na celu złagodzenie symptomów i zapobieganie nawrotom w przyszłości. Większość leków przeciwdepresyjnych nowej generacji nie wpływa negatywnie na codzienne funkcjonowanie pacjentów i może być stosowana ambulatoryjnie. W przypadkach gdzie objawy są bardzo nasilone i stanowią zagrożenie dla zdrowia lub życia pacjenta, konieczne jest leczenie szpitalne.
Leczenie nerwic opiera się przede wszystkim na psychoterapii. Jeżeli jednak objawy są bardzo nasilone i utrudniają codzienne funkcjonowanie, konieczne jest zastosowanie odpowiedniej farmakoterapii. Najczęściej stosowane są leki antydepresyjne, czasem blokery receptora beta, które zmniejszają objawy towarzyszące lękowi, takie jak kołatanie serca, drżenie rąk czy nadmierna potliwość.
Nerwica i depresja mogą występować jednocześnie, co zwiększa ciężkość przebiegu choroby, częstotliwość myśli samobójczych i ryzyko samobójstwa. Często towarzyszą również innym chorobom takim jak dysfunkcje tarczycy, zaburzenia hormonalne nadnerczy czy nadczynność przytarczyc. Dlatego ważna jest kompleksowa terapia obejmująca wszystkie schorzenia pacjenta.
Podsumowując, zarówno w przypadku depresji jak i nerwicy niezbędna jest nauka technik relaksacyjnych, dostateczna ilość aktywności fizycznej, dobrze zbilansowana dieta oraz wsparcie ze strony bliskich. Wszystko to może znacznie poprawić efekty leczenia tych ciężkich chorób psychicznych.