Ocena zmian zachodzących w oku, jak również struktur anatomicznych sąsiadujących z gałką oczną, jest możliwa dzięki badaniu USG gałki ocznej. Jest to procedura niewymagająca interwencji chirurgicznej, a do tego całkowicie bezbolesna. W tym artykule planujemy odpowiedzieć na różne pytania dotyczące USG oka – kiedy jest ono wymagane, jak wygląda sam proces badania oraz czy występują jakiekolwiek przeciwwskazania.
Badanie USG oka służy do tworzenia obrazów wnętrza gałki ocznej i tkanek przylegających do niej. Intencją tej procedury jest nie tylko identyfikacja potencjalnych zmian patologicznych, ale także ocena takich parametrów jak unaczynienie, ruchomość, kształt oraz wielkość oka. Badanie to nie wpływa negatywnie na zdrowie pacjenta i jest całkowicie bezpieczne, co sprawia, że można je przeprowadzić wielokrotnie.
Jeżeli pacjent decyduje się na prywatne przeprowadzenie USG oka, skierowanie lekarskie nie jest wymagane. Niemniej jednak, zaleca się, aby pacjent był świadomy przyczyny, dla której zlecono mu takie badanie – to ułatwi lekarzowi wykonanie badania i późniejszą interpretację wyników.
Ultrasonografia oka może być przeprowadzona w dwóch różnych formatach – projekcja A oraz projekcja B. Projekcja A polega na analizie odbić wąskiej wiązki ultradźwięków od struktur umieszczonych na jednej linii. Ta technika umożliwia ocenę długości gałki ocznej oraz poszczególnych struktur wewnątrzgałkowych, co jest niezbędne m.in. do wyliczenia odpowiedniej mocy sztucznej soczewki, która ma być wszczepiona pacjentowi podczas operacji zaćmy.
Z kolei projekcja B pozwala na uzyskanie dwuwymiarowego obrazu oka i oczodołu w określonej płaszczyźnie. Jest to metoda niezastąpiona przy badaniu pacjentów cierpiących na zaawansowaną zaćmę, gdyż standardowe urządzenia optyczne (np. oftalmoskop) nie są w stanie przedstawić tylnej części oka. Wtedy pomocne okazuje się USG w projekcji B, które daje możliwość pełnego oglądania oka. Jej modyfikacją jest ultrasonografia trójwymiarowa, gdzie obrazy typu B są zestawiane przez specjalistyczne oprogramowanie w celu stworzenia przestrzennego obrazu poszczególnych struktur oka.